Czy zdarza Ci się myśleć: być może nie zarabiam tyle ile bym chciała, ale nie jest aż tak źle i kiedyś się tym zajmę?

Jeśli tak, to ten post otworzy Ci oczy i zmotywuje. Sprawi, że finanse osobiste staną się Twoim priorytetem.

Zacznę od tego, że zajęcie się pieniędzmi często odkładamy na później, ponieważ wywołuje ono w nas dyskomfort. I aby tego uniknąć – odsuwamy temat na później, przez co oczywiście nasze finanse osobiste cierpią (bo nie stajemy się w tym dobre, dlatego nie zarabiamy więcej).

Dlatego bardzo szybko chcę Ci coś pokazać.

Pytanie pierwsze

Sprawdź ile lat bądź miesięcy byś przeżyła, gdybyś straciła swoje obecne źródło zarabiania. Po prostu podziel swoje oszczędności poprzez miesięczne koszty życia i zobacz co Ci wyjdzie… Spokój na resztę życia? Dwa lata? Dwa miesiące? Do końca miesiąca?

Jeśli czas wyszedł krótki, powinno Cię to ruszyć. Bo to pokazuje, że poprzez swoje odkładanie zajęcia się zarabianiem- sama sobie budujesz stres o przyszłość! Odpowiedz sobie, co jest gorsze: przez chwilę poczuć niewygodę i zacząć się uczyć jak zarabiać (decyzja to mniej niż kilka minut). Czy przez resztę życia się bać i martwić?

Pytanie drugie

Sprawdź kiedy dzięki swojemu obecnemu zarabianiu osiągniesz swoje finansowe cele. Możliwość odłożenia x pieniędzy, wejścia na wyższy poziom życiowy, czy odejścia z pracy. Il czasu Ci to zajmie? Kilka miesięcy? Kilkadziesiąt lat? A może życia Ci nie starczy…? To kolejna rzecz, która rusza.

I można powiedzieć oczywiście, bo w mojej pracy czy biznesie mało płacą, przecież tego nie przeskoczę… Ale przecież nic nie stoi na przeszkodzie aby sposób w jaki zarabiasz zmienić. Aby coś dodać, na przykład inwestowanie. To tylko kwestia decyzji. Jeśli dziś jesteś byle jak wynagradzana, to nie ma co się łudzić, że to się jakoś same z siebie zmieni. Trzeba zejść na ziemię i jak najszybciej poszukać alternatywy!

Pytanie trzecie

Policz jak patrząc na obecne Twoje zarobki będzie wyglądała Twoja emerytura. Będzie to ok 60% Twoich obecnych dochodów. Czy będziesz żyła jak królowa, czy też standard Twojego życia drastycznie poleci?

I jasne, rozumiem jak myślisz, że masz jeszcze dużo lat i „coś wymyślisz”. Ale jeśli dzisiaj nie wymyśliłaś będąc w sile wieku na rynku pracy, to jakim cudem wymyślisz, gdy będziesz starsza? I temat zaniedbasz jeszcze bardziej?

Pytanie czwarte

Zrób listę rzeczy, które Cię omijają w życiu, bo nie zarabiasz wystarczająco.Czego nie możesz zrobić, poczuć, doświadczyć, bo zaniedbujesz swoje finanse osobiste?Czego nigdy nie przeżyjesz, co Cię ominie jeśli w końcu się zarabianiem nie zajmiesz.

Ja to określam patrzeniem na świat przez szybę. Widzisz jaki jest piękny, jak fajne mogłoby być Twoje życie, ale niestety nie masz do tego dostępu. Zwyczajnie na to życie Cię nie stać. I musisz sobie tłumaczyć i zadowalać się okruszkami.

Pytanie piąte

Wypisz gdzie w życiu musisz się naginać i dopasowywać, bo nie możesz sobie pozwolić na to aby powiedzieć „nie”.Bo nie zarabiasz wystarczająco i inni dyktują Ci warunki. Szef? Partner? Rodzice? Klienci? Jaką cenę z tego powodu płacisz?

To są te wszystkie sytuacje kiedy wiesz, że musisz być miła, bo nie masz wyjścia. Kiedy gryziesz się w język. Kiedy wiesz, że nie możesz sobie pozwolić na szczerość ani żaden odważny ruch, bo Cię na to nie stać.

Reasumując…

Bardzo często przyzwyczajamy się do niezadowalającej sytuacji finansowej i nawet niski stan konta nas nie rusza. Jesteśmy w jakiś sposób znieczulone trwającym stanem i przestajemy zauważać, jak bardzo jest źle. Jak ta żaba, która wpadła do garnka z gotującą się wodą i stwierdziła, że nic wielkiego się nie dzieje. Niestety gdy woda zaczęła się gotować, było już za późno na jakieś ruchy.

I pokazałam Ci te punkty aby Cię obudzić i pokazać Ci, że finanse osobiste są naprawdę ważne. Bo to od nich zależy jak wygląda Twoje życie. I jeśli odkładasz zajęcie się nimi „kiedyś”, to także odkładasz fajne życie na „kiedyś”… A tego przecież świadomie byś nie zrobiła, prawda?

Zacznij dzisiaj uczyć się jak zarabiać więcej, a wtedy ze spokojem będziesz patrzyła na powyższe punkty, bo o nie zadbałaś!

pozdrawiam,

Ania Witowska